MENTIRA NON E LIBERDADE DABONDO.

Dicían que dicían mais non dicían nada.

Os discurso da plabra era inútil, aburrido e imprppio.

Eran absurdos e tremendoS malabarismos verbales,

Carentes do máis elemental sentido.

Era unha carencia total de principios básicos,

Era un mundo creado, falsamente,

Polo mundo absurdo do ter ningún sentido.

O que quería ser unha verdade total,

Fíxose un mentira penitente,

De moitos ano de inútil agonía.

O Mundo estaba ao revés

E os Polos da Terra,

Parecían estar cambeados,

E o abrente claro,

Parecía ser un absurdo serán perdido,

Din que era un filosofía tremendista,

Din que desta estraña ensinanza,

Alimentábase os vendedores de sonos rotos.

Houbo que erguerse con valentía

E deixar que morrera polo seu propio peso

A voz mintireira

Foi cando entón atopéime dono de min mesmo

Porque era un home ceibo.


Miguel Dubois